Dierentuin Zuid-Afrika

Een paar weken geleden was ik met mijn ouders aan het skypen en toen kwam de meivakantie ter sprake. Ze vroegen mij wat ik er van zou vinden als zij tien dagen met z’n vieren deze kant op zouden komen. Ik vond het een sterk plan en zo stond ik drie weken geleden op het vliegveld de familie op te wachten. Met een gehuurde auto hebben we een rondje door het Oosten van Zuid-Afrika gereden. Eerst naar het Kruger Park, vervolgens naar St. Lucia en Sheffield Beach aan de kust en daarna zijn we via de Drakensbergen teruggereden naar Johannesburg. Toen Milan op de eerste avond een glas water in mijn nek gooide op het moment dat ik mij tijdens het tandenpoetsen over de wastafel voorover bukte, wist ik wat voor een week het zou gaan worden. We hebben veel gezien en het was weer echt gezellig; ouderwets met de family op reis.

Tijdens deze week met de familie heb ik mijn eerste kilometers op de Zuid-Afrikaanse wegen gereden. Ik had pas twee weken voor ik naar Zuid-Afrika vertrok mijn rijbewijs gehaald en daarom ben ik nog niet echt een held achter het stuur. Daar komt bij dat ze hier links rijden en dat dit land één grote hellingproef is. Dit ging niet altijd even goed, maar ik heb niemand aangereden of ongelukken veroorzaakt. Ik heb nu meer rijervaring op de Zuid-Afrikaanse dan op de Nederlandse wegen.

De afgelopen maand stond voor een groot deel in het teken van wilde dieren. Het Pilanesberg Park was een tijdje geleden de opwarmer, in het Kruger Park zou het echte werk moeten gaan gebeuren. Eigenlijk ben ik nooit zo’n dierenvriend, maar ik moet toegeven dat ze hier in Afrika een aantal fraaie beesten hebben rondlopen. We hadden geluk in Kruger: het was mooi weer en we hebben veel dieren goed kunnen zien. Bijna op een neushoorn gebotst die op de weg lag te slapen, een moeder olifant met jong die ineens uit de struiken voorbij kwamen lopen en ook de ‘big five’ gezien. Absoluut hoogtepunt waren twee leeuwen die een kudde buffels aan het besluipen waren op een meter of twintig van de weg. Ze probeerden een buffel af te zonderen van de kudde en ik zat me al helemaal te verheugen op een mooi gevecht. Op het laatste moment realiseerden de leeuwen zich dat de buffel toch wel erg groot was en hielden ze zich rustig. Ondanks dit bijzonder laffe gedrag van de leeuwen was het fascinerend om te zien.

In Kruger lopen de beesten los rond, maar om het hele park heen staat een hek en ook de slaapparken binnenin Kruger hebben een hek. Dat is overzichtelijk. In St. Lucia daarentegen kunnen de nijlpaarden ’s nachts door het dorp lopen, dat is toch net even wat anders. Ook wilden we een wandeling gaan maken toen we er door een groot bord op werden gewezen dat we moesten uitkijken voor krokodillen. Nadat ik dat bord had gezien, had ik toch de nodige moeite om rustig van de natuur te genieten.

Ook in de oceanen zwemt behoorlijk wat moois rond. Vorige week besloot ik naar Mossel Bay te gaan om te kijken of ik dit keer meer geluk zou hebben met de haaien. Het was precies hetzelfde tripje als de vorige keer, met als enige verschil dat er nu wel haaien waren. Het was ongelooflijk bruut. Je zit met een duikbril op in die kooi en op het dek heeft de schipper een goed overzicht. Hij roept van welke kant de haai komt en trekt dan het aas richting de kooi. De haai volgt het aas en komt dus recht op de kooi afzwemmen, soms tot 50cm voor je neus. Erg gemakkelijk vermaak natuurlijk, maar ik vond het geweldig. Mooi bonusmateriaal was een groep van ongeveer dertig dolfijnen die al springend en spelend een rondje om de boot maakten en een walvis die voorbij kwam zwemmen.

Na Mossel Bay heb ik gelijk de nachtbus naar Cape Town gepakt. Ik vind Cape Town een erg leuke stad, er is veel te zien en te doen. Drie dagen was eigenlijk te kort, ik had het daar gemakkelijk veel langer kunnen volhouden. In Cape Town had ik niet meer het gevoel in Afrika te zijn, alles is namelijk on-Afrikaans goed georganiseerd. De bewegwijzering is duidelijk en auto’s stoppen voor een zebrapad. Mijn oorspronkelijke plan was Tafelberg, Kaap de Goede Hoop en Robbeneiland, maar vanwege het beroerde weer ging dit allemaal niet door. Toen ben ik overgestapt op plan B: bier drinken, doelloos door de stad slenteren en musea bekijken. Plan B is goed gelukt, ik heb me ondanks het slechte weer erg goed vermaakt en veel van de stad gezien.

In Joburg gaat alles z’n gangetje. Het wordt duidelijk winter, want het kan flink koud worden ’s nachts. Toch vind ik die winter hier zo gek nog niet, want overdag is het steeds lekker weer met elke dag een strak blauwe lucht. Een paar weken geleden waren de verkiezingen en dat was een flinke happening, leuk om een keer mee te maken. Voor mijn gevoel worden verkiezingen hier een stukje heftiger beleefd dan in Nederland, wat natuurlijk ook wel logisch is. Het hele land lag een dag stil en iedereen stond urenlang in de rij voor het stembureau. Verder train ik af en toe mee met het voetbalteam van Studenttown. Eerst moet je via een boom over een hek met prikkeldaad klimmen, dan een warming-up met – uiteraard – de nodige danspasjes en daarna lekker voetballen tot het echt te donker is om nog wat te kunnen zien. Lichten en materialen doen ze hier niet aan mee, we zijn bij wijze van spreken al blij als er een bal is. Ook bezoek ik in de weekenden regelmatig een feestje. Laatst was ik voor het eerst op een feest waar ik me echt niet op mijn plaats voelde. Het publiek bestond uit 1500 à 2000 zwarte jongeren plus Emiel en Timo. Flink outnumbered dus, om het zo maar te zeggen. Nu gebeurt dat vrij vaak en dat vind ik helemaal geen probleem, de zwarte feestjes zijn meestal juist het leukste. Echter, op het moment dat iedereen je aan zit te staren en mensen dingen tegen je zeggen als: “Are you feelin’ the song, nigga!?”, dan weet je dat het tijd is om naar huis te gaan.

Laatst kwam ik erachter dat ik de afgelopen twee maanden meer buiten de campus ben geweest dan erop. Daarom heb ik mezelf nu gedwongen de komende maand niet te veel uitstapjes te maken en keihard aan de studie te gaan. Over vier weken zit het studiegedeelte er immers al weer op. De tijd gaat hard hier, veel te hard.



Kus