Kolonel Hati, een CityGolf & het integratieweekend

Daar zijn we weer. Eigenlijk zijn de afgelopen vier weken redelijk gemakkelijk samen te vatten. Doordeweeks wordt er redelijk goed gestudeerd en gesport, de lange weekenden staan in het teken van uitgaan en tripjes. Het onderzoek begint zowaar al een beetje te lopen. Ik heb er al twee interviews opzitten; het begin is gemaakt (nog maar dertien te gaan). De deadline ga ik waarschijnlijk niet halen, maar in de herkansing heb ik alle vertrouwen. De interviews zijn een leuke manier om met de Zuid-Afrikaanse samenleving in contact te komen. Ik kreeg al gelijk uitnodigingen om bij die mensen thuis een kopje thee te komen drinken en dat ben ik ook zeker nog van plan.

Drie weken geleden was voor mij het grote integratieweekend. Ik had de week daarvoor via via een jongen leren kennen en hij nodigde mij en de andere exchange students uit op een verjaardag. De anderen haakten af, maar ik ben de beroerdste niet en ik had wel zin in een verjaardag. Eerst hebben we bij hem thuis met zijn Indiase familie een middag naast het zwembad op de veranda gezeten. Daarna een heerlijke Indiase krabmaaltijd van zijn moeder gegeten en toen naar de verjaardag. Aangezien een aantal mensen op de verjaardag homo waren, werd er na afloop besloten naar een gayclub te gaan. Ik kwam in een donker crackhol terecht met een hele hoop wazige (maar schitterende) figuren. Raar wil ik die tent niet noemen, maar het was toch zeker wel anders dan wat ik gewend ben. Toen ik na afloop een taxi naar huis wilde nemen, vroeg hij of ik zin had de volgende dag de verjaardag van zijn schoonzus mee te vieren. Ik zou dan bij hem kunnen blijven slapen. Vier uur lag ik in bed, zeven uur ging de wekker en om half tien zat ik met 30 Indiërs aan de wodka-jus op een champagne-surprise-ontbijt voor zijn schoonzus. Ik voelde me in het begin toch een beetje oncomfortabel, aangezien ik niemand kende. Maar die mensen waren zo gastvrij, dat was niet normaal. Even jezelf voorstellen en vervolgens kreeg je het gevoel alsof het niet meer dan normaal was dat er een of ander jochie uit Europa bij was. Na het ontbijt was er een picknick in een botanische tuin. Bij een picknick stel ik mij een paar biertjes en wat koekjes voor, maar wat die mensen allemaal mee hadden genomen, ging helemaal nergens over. Een gezin had zelfs een steekwagen meegenomen om alle kratten met drank en eten de botanische tuin in te kunnen rijden. Het was echt een hele leuke dag; heerlijk gegeten, regelmatig buikpijn van het lachen en onvoorstelbaar aardige mensen.

Het weekend daarna heb ik met Erik, Emiel en Willem (drie Nederlandse jongens die hier ook voor een halfjaar studeren) een auto gehuurd en zijn we naar Sun City en het Pilanesbergpark gegaan. Sun City is een soort combinatie van Center Parcs en Las Vegas, Pilanesberg is een wildpark dat er naast ligt. Sun City is categorie ‘erg leuk voor één dag, maar niet veel vaker’. Als een klein kind van glijbanen afknallen en ’s avonds gokken in het casino. Pilanesberg was een hele andere wereld. In vergelijking met die andere grote wildparken stelt het denk ik niet zoveel voor, maar het was toch mijn eerste ervaring met wilde dieren. Met Willem als bekwame chauffeur, Erik als Chef Navigatie en Emiel en ik hangend uit de achterramen op zoek naar de wilde beesten. Het is echt gaaf als een leeuw op een paar meter om je auto heen loopt of als een olifant recht voor je neus het pad oversteekt. Dat zoeken naar dieren is wel erg vermoeiend en op het einde wil je eigenlijk alleen nog maar ‘the big five’ compleet maken. (gnoe, gnoe, zebra, hert, gnoe, nog een gnoe, weer een zebra, waar is die #$%^#@^ luipaard !?) Maar zo’n gamedrive is echt geweldig. Niet alleen de beesten, ook de omgeving waar je doorheen rijdt is gewoon genieten.

Afgelopen weekend was hetzelfde recept, alleen dit keer gingen we naar Warner Beach, een rustig kustplaatsje vlakbij Durban. Het was weer duidelijk een weekendje van het goede leven. Na een flinke maar mooie rit van een kleine 600km kwamen we aan in ons hostel met uitzicht op de Indische Oceaan. Het weekend bestond uit surfen, ’s avonds braaien en daarna bier drinken. Heerlijk. Durban is de derde stad van Zuid-Afrika en daar zijn we ook een middagje heen geweest. Ik had mezelf opgeofferd om een mooie citytour in elkaar te zetten, alleen voor toeristische hotspots moet je niet in Durban zijn. Daarom zijn we maar gaan kijken naar surfers die het wel kunnen. Mijn surfoutfit is inmiddels redelijk pro, mijn prestaties daarentegen zijn nog niet al te best. Met een longboard op laffe golfjes staan lukt wel, maar zodra de golven iets hoger worden haak ik af. Ik vind het in ieder geval erg leuk om te doen en de komende maanden wil ik er dan ook zeker werk van maken.

Wat ik ook erg leuk vind, is dat er hier binnenkort verkiezingen zijn. Veel mensen die ik spreek buiten de universiteit zijn niet van plan om te gaan stemmen, omdat ze denken dat het toch geen verschil maakt. Op de universiteit lopen wel redelijk wat studenten in shirtjes van politieke partijen rond en regelmatig is er op zondagavond een debat op de universiteit dat ook live op de televisie wordt uitgezonden. Dit vindt op ongeveer 200m van mijn appartement plaats, dus als het even uitkomt loop ik daar op zondagavond naar binnen. Het publiek is erg fanatiek. Van tevoren staan ze te dansen op de tribune en tijdens het debat wordt er uitbundig gejoeld en geklapt. Het debat zelf is een ramp. Teksten als ‘Wij gaan de armoede bestrijden’ worden afgewisseld met ‘Wij gaan iets aan AIDS doen’. Ik heb geen enkel plan gehoord. Het publiek maakt dat verder weinig uit, die beginnen al te klappen als hun favoriet nog niet eens is uitgepraat. De hoogstwaarschijnlijk nieuwe president is ook al zo’n drama. Op dit moment is hij verwikkeld in een rechtszaak over corruptie en tijdens een andere rechtszaak over een verkrachting heeft hij serieus gezegd dat hij na onveilige seks een warme douche neemt om de kans op een HIV besmetting te verkleinen. Zulke mensen heeft een land nodig. Ik heb mensen gesproken die serieus overwegen te emigreren als hij president wordt. Aan de andere kant, mensen kunnen hier nu in ieder geval wel stemmen en vooralsnog zijn hier nog geen politici vermoord. Daarnaast kan je – denk ik – ook niet teveel verwachten van een land waar de apartheid nog maar een kleine twintig jaar geleden is afgeschaft. Wat ik er allemaal van moet vinden…ik weet het niet zo goed.

De plannen voor de komende weken zijn als volgt. Komend weekend begint mijn twee weken durende vakantie, de Autumn recess. Die heb ik hard verdiend natuurlijk, want het leven hier is zwaar. Samen met Anne (meisje uit Groningen, woont naast me) vlieg ik zondagavond naar Port Elizabeth. Vervolgens gaan we met de bus via een aan aantal kustplaatsen naar Cape Town. Van Cape Town vliegen we weer terug naar Joburg. Even twee weken geen integratiepicknicks, onderzoek, politieke debatten of meer van dat soort verantwoorde gedrag, maar gewoon surfen, feesten en – als het even kan – met haaien duiken.